Skip to main content

Ervaringen van zorgprofessionals

Lees verhalen en ervaringen van mensen die zich op bijzondere wijze inzetten voor de verbetering van kinderpalliatieve zorg in Nederland. Interviews over het vak, bijzondere onmoetingen en mooie ontwikkelingen. Je kunt ook boeken met ervaringen van anderen lezen.


Ervaringen van zorgprofessionals
“Bij verlies en overlijden gaat het om meer dan alleen het medische aspect”

“Bij verlies en overlijden gaat het om meer dan alleen het medische aspect”

In de rubriek ‘Passie voor het vak’ vragen we zorgprofessionals wat hen drijft om zich in te zetten voor de kinderpalliatieve zorg. Deze keer is het woord aan Maraliza de Haan, opleidingscoördinator E-learning bij het Kenniscentrum Kinderpalliatieve Zorg.

“Mijn passie voor het vak is twintig jaar geleden begonnen. Ik heb een achtergrond in kinderpalliatieve zorg vanuit Zuid-Afrika, waar ik vandaan kom. Ik was maatschappelijk werker en werkte met getraumatiseerde kinderen en gezinnen met problemen. In Zuid-Afrika waren toen veel ouders die overleden en ook zieke kinderen, door de HIV/Aids-pandemie. Ik heb in die tijd in een hospice gewerkt en dat was heel heftig.”

Welke casus uit het verleden motiveert jou tot op de dag van vandaag om je in te zetten voor kinderpalliatieve zorg?

“Er was een jongen die mij altijd bij zal blijven. Zijn ouders waren overleden, net zoals zijn tantes, ooms, en grootouders. Hij kon niet naar school en had zoveel verlies meegemaakt in zijn leven. Hij moest helemaal alleen voor zijn broertjes en zusjes zorgen. Op een gegeven moment kregen wij een donatie van tinnen doosjes voor de kinderen. Het waren hele lelijke doosjes, dus toen heb ik schilderverf gekocht en zijn we met de kinderen gaan schilderen om herinneringsdoosjes te maken (‘memory boxes’). De jongen schilderde een vlinder op zijn doosje. Ik was heel benieuwd waarom hij een vlinder had geschilderd, in plaats van een auto of een vliegtuig. Toen zei hij: “Weet je, soms wil ik een vlinder zijn, want ik wil vrij zijn. Het voelt nu alsof ik in een gevangenis zit.”. Toen klikte het bij mij. Bij verlies en overlijden gaat het om meer dan alleen het medische aspect. Het gaat ook om het spirituele, het sociale en het emotionele. Het is een holistische benadering.

Door (het beschilderen van) de memory boxes kon deze jongen zich openstellen om zijn zorgen, behoeften en frustraties met ons te delen. De memory box hielp hem niet alleen om emotioneel met verlies om te gaan, maar bood hem ook de steun die hij nodig had als kind.

In samenwerking met Memory Work en de universiteit van Durban is deze vorm van rouwverwerking voor kinderen én volwassenen voortgezet.”

Hoe ben je in de kinderpalliatieve zorg terechtgekomen?

“Ik heb als nationaal coördinator kinderpalliatieve zorg van de Hospice Palliative Care Association of South Africa (HPCA) een internationale opleiding gevolgd in kinderpalliatieve zorg en ik heb een programma ontwikkeld voor zieke kinderen en kinderen waarvan een ouder is overleden. Daarnaast heb ik ook voor ICPCN (International Children’s Palliative Care Network) heel veel internationale trainingen gegeven in bijvoorbeeld Georgië, Servië, Tsjechië en voor de Vrije Universiteit Amsterdam in Ethiopië. Dat was echt een hoogtepunt voor mij. Ik had veel geleerd over (kinder)palliatieve zorg en wilde mijn ervaring graag doorgeven aan andere zorgprofessionals. Ik heb toen introductielessen verzorgd over kinderpalliatieve zorg. Het is heel mooi om te zien hoe zorgprofessionals zich binnen dit vakgebied verder ontwikkelen.”

Welk verschil zie jij tussen Nederland en Zuid-Afrika qua (kinder)palliatieve zorg?

“Toen ik in 2012 naar Nederland kwam, ontdekte ik dat er weinig bekend was over kinderpalliatieve zorg en dat er geen nationaal netwerk aanwezig was. Er was wel loshangende zorg voor kinderen en families, maar geen goed begrip over kinderpalliatieve zorg. Zuid-Afrika loopt heel ver voor qua palliatieve zorg. En dat is ook met een goede reden zo. In Zuid-Afrika overlijden veel mensen aan de gevolgen van HIV/Aids, armoede, honger en door sociale problemen en lastige omstandigheden. Hierdoor is de palliatieve zorg in Zuid-Afrika goed ontwikkeld en is er een groot netwerk aanwezig. De kwaliteit van de palliatieve zorg voor zowel volwassenen als kinderen is heel hoog. Ik heb de kinderpalliatieve zorg in Nederland echt zien ontwikkelen, wat heel mooi is om te zien! Op dit moment worden veel zorgprofessionals op dit gebied ook opgeleid om zo hoge kwaliteit van zorg te kunnen bieden aan elk kind en gezin dat met ziekte, dood en verlies wordt geconfronteerd. Training en onderwijs spelen dan ook een belangrijke rol in de doorontwikkeling van de kinderpalliatieve zorg.”

Wat was jouw volgende stap binnen de kinderpalliatieve zorg?

Niet alleen staat het levenspad van Maraliza in het teken van (kinder)palliatieve zorg, het inspireert haar ook om zich verder te ontwikkelen: “Toen ik naar Nederland kwam wilde ik niet als maatschappelijk werker aan de slag. Het blijft een deel van mij, maar ik wilde het niet meer als werk doen. Toen ben ik als vrijwilliger begonnen in een hospice, als verzorger. Van dit werk genoot ik enorm. Daarom heb ik mij anderhalf jaar geleden nog ingeschreven voor de studie MBO Verzorgende IG niveau 3. Nu werk ik naast mijn functie bij het Kenniscentrum ook als verzorgende in een verpleeghuis. Al mijn ervaringen komen hierin terug. Dat ik dit nu naast mijn werk als opleidingscoördinator kan doen, geeft mij veel voldoening. Je bent nooit te oud om wat nieuws te leren! ”

Terug naar de ervaringen

Nieuwsbrief

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van het laatste nieuws rondom kinderpalliatieve zorg.