De Kenniskring Verpleegkundigen in Limburg is een samengestelde groep van vertegenwoordigers van zeven (grote) zorgorganisaties uit de regio, elk met hun eigen unieke zorgaanbod. Zo’n twee jaar geleden maakten zij voor het eerst kennis vanwege een zorgvraag vanuit het ziekenhuis. Tegenwoordig zijn ze geen vreemden meer voor elkaar en weten ze elkaar te vinden voor (complexe) zorgvraagstukken. Dominique Huveneers, de drijvende kracht achter dit initiatief, vertelt hoe deze groep is ontstaan en welke voordelen het heeft opgeleverd.

Verdiepende samenwerking

Dominique is verpleegkundig afdelingshoofd bij Kindcentrum Adelante, een netwerkpartner uit regio Limburg en Zuidoost Brabant: “Het Netwerk Integrale Kindzorg is ontzettend mooi. Het brengt verschillende disciplines samen. Maar tijdens onze bijeenkomsten merkten we dat er niet genoeg tijd was om, vooral met andere verpleegkundige organisaties, ons te verdiepen. We wilden praten over dingen als: hoe gaat het in de regio? Kunnen we (meer) samenwerken, en wat weten we wel of juist nog niet van elkaar? En we zouden ook graag ook de uitdagingen in de zorg bespreken. Soms kom je dan tot oplossingen waar je als individuele organisatie niet aan had gedacht of had kunnen bieden.”

Het ontstaan van de Kenniskring Verpleegkundigen

“De behoefte aan meer verdieping ontstond omdat, vanuit de casuïstiek, meerdere zorginstellingen moesten samenwerken”, vertelt Dominique. “Het bleek dat het niet altijd duidelijk was wie welke zorg bood. Daarnaast speelde ook de fysieke vorm van de provincie Limburg een rol. Waar veel provincies in Nederland ‘compact’ zijn, is Limburg ‘langgerekt’.  Hierdoor hebben zorgorganisaties vaak lange reistijden. Ik vroeg me af of dit niet anders georganiseerd zou kunnen worden. Het idee voor een Kenniskring Verpleegkundigen was geboren. De koppen werden bij elkaar gestoken, en twee jaar geleden werd er voor het eerst kennisgemaakt.”

Zorgverbetering door samenwerking

De organisaties komen regelmatig samen, zo’n twee tot drie keer per jaar, en dat brengt veel voordelen met zich mee. Het belangrijkste doel is om de zorg van het kind te verbeteren, maar ook ondersteuning en kennisdeling komt aan bod. “Tijdens een van deze bijeenkomsten bleek dat een thuiszorgorganisatie in de regio zou stoppen, en dat ze teveel personeel hadden voor het aantal cliënten. Omdat we hiervan op de hoogte waren, konden we met elkaar schakelen en kijken waar er (tijdelijk) werk voor deze mensen was.” Ook delen de organisaties veel kennis met elkaar. “Zo kun je bijvoorbeeld deelnemen aan een scholing die door een andere organisatie wordt gegeven, of zelfs samen een scholing organiseren.” Maar het uiteindelijke doel van al deze inspanningen is om de beste zorg voor het kind en/of het gezin te bieden: “Ik vind het zelf heel belangrijk dat ouders keuzemogelijkheden hebben. Door onze samenwerking weten we welke reële keuzes we kunnen bieden. Het is goed om van te voren duidelijk te maken welke zorg we buiten het ziekenhuis of zorginstelling kunnen bieden. En we willen dat de communicatie tussen het ziekenhuis en de organisaties zo soepel mogelijk verloopt. Wanneer een kind (opnieuw) wordt opgenomen in een ziekenhuis en al bekend is bij de (kinderthuis)zorgorganisatie, is het fijn dat er makkelijk contact gelegd worden. En andersom, als een kind wordt ontslagen uit een ziekenhuis of zorghuis, werkt dit natuurlijk hetzelfde.”

Borgen binnen de NIK

“Ik denk dat het verstandig is om de Kenniskring Verpleegkundigen onder Netwerk Integrale Kindzorg (NIK) te (blijven) borgen, omdat dat het overkoepelend orgaan is. Zo kunnen we weer een terugkoppeling geven aan het centrale netwerk. Maar het werkt ook andersom; wanneer NIK-coördinator Romy van den Booren een zorgprobleem in haar netwerk signaleert, kan zij dit aangeven bij de Kenniskring.” 

Dominique ziet graag dat Kenniskring Verpleegkundigen bijeenkomsten in de toekomst aansluitend aan de huidige NIK-bijeenkomsten zijn. Zo kunnen ze met weinig inspanning de gewenste verdieping bereiken en (nieuwe of complexe) vraagstukken uit hun regio bespreken. Want, geeft ze aan: “Landelijk zijn er voldoende platformen en organisaties, maar uiteindelijk moet je het samen in jouw regio doen”. 

NIK-Coördinator Romy van den Booren: ‘Door de Kenniskring Verpleegkundigen komen de organisaties los van hun eigen eiland, waardoor er bruggen kunnen worden gebouwd. Je weet wat de ander aan zorg kan leveren en waar op dat moment de expertise ligt. Samenwerking is geen statische afspraak. Het is een beeldspraak om te benadrukken dat je de kindzorg sámen organiseert. Alleen dan staat het gezin echt centraal.’

Samen sterk

Dominique is nog niet goed op de hoogte hoe het in andere regio’s is georganiseerd, of wat daar de behoeftes zijn. Maar in de regio Limburg zijn er mooie stappen gezet. Ze zegt: ‘Je wíl bij elkaar op werkbezoek gaan, en je wíl weten hoe andere organisaties werken. Dat brengt ons dichter bij elkaar. Het helpt mij al dat ik sneller de telefoon pak, of een mailtje stuur naar collega-organisaties als ik tegen een uitdaging of probleem aanloop. Ik weet wat ik van andere organisaties kan verwachten. En zo kunnen we uiteindelijk samen de zorg beter organiseren.”