Het rapport onderzoekt hoe impliciete kennis ("tacit knowledge") van ouders bijdraagt aan medische consultaties voor kinderen met ernstig meervoudige beperkingen (EMB). Omdat kinderen met EMB vaak niet in staat zijn om zichzelf verbaal of duidelijk non-verbaal uit te drukken, spelen ouders een cruciale rol in het delen van hun intuïtieve kennis over subtiele veranderingen in gedrag, pijn of andere symptomen.

De studie, gebaseerd op geanalyseerde audio-opnames van consultaties, laat zien dat ouders vaak signalen herkennen die artsen zonder die persoonlijke band mogelijk missen. Dit betreft vooral kwesties zoals pijn, slaapproblemen en epileptische aanvallen. Ouders beschrijven hun kennis vaak in termen als “aanvoelen” of “weten” en gebruiken die om artsen te begeleiden bij het diagnosticeren en kiezen van de juiste behandeling.

De bevindingen benadrukken het belang van samenwerking tussen artsen en ouders, waarbij artsen openstaan voor de intuïtieve kennis van ouders. Deze kennis kan beslissingen over zorg beïnvloeden, zelfs als die kennis niet eenvoudig in medische termen is uit te leggen. Het rapport pleit voor erkenning en integratie van ouderlijke inzichten in medische beslissingen, vooral voor deze complexe patiëntengroep waarbij standaard medische kennis niet altijd voldoende is.