Blijven werken als zorgouder? Goed werkgeverschap maakt het mogelijk

Van gewoon ‘ouder’ naar ‘zorgouder’

‘Ons derde kind, Lunde (8), leek bij de geboorte gezond, maar bleek al snel aangeboren ernstige ademhalingsproblemen te hebben. Een aangeboren afwijking, een stenose onder zijn stembanden, maakte het noodzakelijk om een tracheacanule te plaatsen. Dit was geen tijdelijke oplossing; de canule zit nu al meer dan zeven jaar. Elk jaar proberen artsen de canule te verwijderen, maar tot nu toe blijft deze nog nodig. We hopen dat er een moment komt dat Lunde’s luchtpijp sterk genoeg is om zelfstandig te ademen.'

'Lunde is een slimme en actieve jongen die naar school gaat, hockeyt en geniet van het leven. Toch heeft hij 24/7 zorg nodig en daarmee word je ineens een ‘zorgouder’.

Een team van 10 IC-verpleegkundigen begeleidt hem op school, zodat Lunde naar school kan en wij kunnen werken. ’s Avonds, ’s nachts en in het weekend verzorgen mijn man en ik hem zelf. Dat hebben we geleerd tijdens een intensieve, interne opleiding. We worden gemiddeld vijf keer per nacht gealarmeerd voor noodzorg. Al acht jaar lang leven we met deze situatie.’

Goed werkgeverschap en goed werknemerschap gaan hand in hand

Mijn werk is belangrijk voor mij, daar ben ik ‘Karianne’.'

'Mijn carrière is iets waar ik hard voor gewerkt heb, waar ik trots op ben en wat ik graag wil blijven doen. Ondanks dat mijn kind 24 uur per dag zorg nodig heeft'.

 'Met elkaar hebben we een partnership ontwikkeld, waarbij zowel werknemer als werkgever rechten en plichten hebben. Als de een roept: ‘ik heb recht op zorgverlof’, en de ander zegt: ‘ik betaal je om te werken’, kom je er samen niet uit. Voor mij gaan goed werkgeverschap en goed werknemerschap hand in hand. Veel mensen wijzen naar hun rechten, maar ik ben me ook goed bewust van mijn plichten. Als zorgouder is het mijn verantwoordelijkheid dat, wanneer de situatie thuis daarom vraagt, ik met een plan van aanpak kom dat oplossingen biedt. Ik doe alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt om mijn verantwoordelijkheden volledig waar te maken. In de samenwerking zijn vertrouwen, openheid en eerlijkheid essentieel… en empathie! Camilla en mijn collega’s leven echt met ons mee. In plaats van de standaardvraag ‘Hoe gaat het?’ stellen ze oprechte vragen zoals: ‘Staat er nog iets in de planning?’ of ‘Hebben jullie nog een arts gesproken?’ Al acht jaar lang ontvangen we op momenten dat het extra zwaar is kaartjes, bloemetjes of een bordspel als steun. En als ik Camilla een filmpje laat zien van Lunde op het hockeyveld, zie ik dat zij geëmotioneerd is. Ik besef maar al te goed dat onze situatie veel vraagt van mijn werkgever en ik ben oprecht dankbaar voor hun steun en medewerking. Met elkaar laten we zien dat het niet makkelijk is, maar wel mogelijk!’

‘Ze heeft de kwaliteiten die wij zoeken, dat wisten we’

‘Karianne werkte al een paar jaar voor ons voordat ze moeder werd van Lunde, dus we wisten wat ze in huis had. Ze beschikt over de kwaliteiten die we zoeken in een medewerker en we zijn een menselijk bedrijf.'

'Moet Karianne haar ambities opgeven omdat ze een kind heeft dat 24/7 zorg nodig heeft?'

'Ik kom uit Noorwegen, een feministisch land, en toen Karianne zei: 'Ik wil blijven werken', stonden wij daar volledig achter. Maar willen en kunnen zijn niet altijd hetzelfde. Als werkgever moet je daar ook eerlijk in zijn. Een 40-urige werkweek was in haar situatie niet haalbaar, dus hebben we dat teruggebracht naar 32 uur. Karianne weet ook dat zij eerlijk en op tijd moet aangeven, wanneer wij niet op haar kunnen rekenen. In zulke gevallen komt zij zelf met een oplossing en dat is prettig. Naast openheid en eerlijkheid is vertrouwen essentieel. Ik vertrouw erop dat ze haar uren maakt, en dat controleer ik niet. Karianne hoeft niet elke dag op kantoor te zijn; ze werkt regelmatig thuis, kan haar werk zelf indelen en op eigen tijden uitvoeren. Vaak zie ik mailtjes om 3 uur ’s nachts binnenkomen – prima!’

‘Duidelijkere wet- en regelgeving zou werkgevers helpen’

‘Niemand kan deze situatie veranderen, maar we kunnen er samen op een goede manier mee omgaan. Dat vraagt dat we blijven nadenken over wat acceptabel is en waar we bereid zijn concessies te doen. Voor Karianne betekent dit openheid naar haar collega’s, zodat zij begrijpen wanneer verwachtingen niet gehaald worden. En teleurstelling mag daarbij ook een plek hebben. Karianne en ik komen er altijd wel uit, maar dat zal niet in alle gevallen zo zijn. Het zou werkgevers helpen als de wet- en regelgeving rond kosten en vergoedingen duidelijker was. En mogelijk dat de onafhankelijke inbreng van medische expertise over het verloop van de ziekte en de verwachtingen, in gesprekken tussen werkgever en werknemer ook een waardevolle toevoeging kan zijn.

Bij ons bedrijf betekent goed werkgeverschap dat we er zijn voor onze mensen, niet alleen in woorden maar ook in daden. We hebben Karianne altijd gesteund en blijven dat doen, met de hoop dat de zorg voor Lunde ooit niet meer nodig zal zijn. Mijn tip voor werkgevers in eenzelfde situatie is dan ook: ‘Hope for the best and plan for the worst.’ Dan kom je er altijd uit!

^{Dit artikel is geschreven door Maartje Santema.}